Tində var bina,
Bir baxın ona,
Orda yaşayır
İnadkar Foma.
Məktəbdə, evdə,
Lakin, nədənsə
İnanmır əsla
Foma heç nəyə,
Foma heç kəsə.
Payızda palçıq
Basanda yolu,
Yağanda yağış,
Yağanda dolu,
Bu zaman ana,
-Qaloşunu gey,
Söyləyir ona.
İnanmır amma,
İnanmır Foma:
-Yalandır, -deyə,
Foma qaloşsuz
Çıxır küçəyə.
Şaxtalar düşür,
Hamı geyinir,
Xizəyə minir,
Gəzir, sürüşür...
-Qış gəlib daha,
Qalın geyin, çıx-
Deyirlər ona.
İnanmır amma,
Üst-başı açıq
Gedir küçəyə,
Gəzməyə Foma.
O, zooparka
Uşaqlarla bir
Gəzməyə gedir.
Deyirlər ona:
-Bu fildir, Foma!
Foma inanmır,
Deyir yalandır!
Deyir! - Düz deyil!
Deyir ki, filə
Oxşamır bu fil!
Bir gün də yuxusuna
Görün hələ nə girir:
Elə bil Afrikanı
Addım-addım o gəzir.
Afrika günəşi də
Yaman yandırıb-yaxır.
Konqo adlı çay da ki,
Axır, axır, hey axır...

Uşaqlar, budur,
Yetişir çaya
Hamı bir səslə
Deyir Fomaya:
-Ey, çimmək olmaz,
Burda  timsah var,
Səni parçalar!
Bu sözlər ona
Kar etmir amma,
-Yalandır!-deyir
Yenə də Foma.

Atıb tuman-köynəyi
Sahilə, qumlar üstə,
Dəcəl atılıb-düşür
Çay boyu üzə-üzə.
Odur, timsah yetişir,
Ağzını da açıb, bax!
Uşaqlar qışqırırlar:
-Yüyür, qurtar, ay axmaq!
Cavabında gör hələ
Nə eşidir uşaqlar:
-Özünüzü öyrədin,
Mənim on bir yaşım var!
Timsah onu haqlayır,
Çəmkirir də Fomaya.
Necə də qəzəblənib,
Qurtarmaq olmaz daha...
Yırtıcının ağzında
Diyirlənir kəlləsi,
Ancaq yenə sahilə
Gəlir Fomanın səsi:
İnanmıram...
Düz deyil...
Udqundu, nəfəs aldı,
Qarnı tox oldu timsah.
Baş vurub göy sulara
Sonra yox oldu timsah.
Tuman-köynəkdir qalan
Qum üstündə bir indi.
Daha qorxulu çayda
Bir kimsə çimmir indi.
Foma qalxır yuxudan,
Başa düşmür bu nədir.
Baxır tuman-köynəyi
Stolun üstündədir.

Foma heyrət içində,
Təəccüblə dillənir:
-İnanmıram, yoldaşlar!
Yox, bu yuxu deyildir!

Foma kimi Fomalar
Gəzin, görün harda var?
Bu şerimi onlara
Oxuyun, ay uşaqlar!