GÜNAHSIZ MÜQƏSSİR
Dil açır dünyanın torpağı, daşı:
Manolis Qlezos ölməməlidir!
O da öz xalqının düşünən başı,
O da öz xalqının yazan əlidir.
Afina, dil açır hər dağ, hər dərə:
Susdurma el deyən bir ürəyi sən.
Afina, bu günkü polifemlərə
Tapşırma bu günkü Odisseyi sən!
O dedi doğma yurd, dedi doğma dil,
O sevən torpağa qəm ələnibdir.
Yenidən qələmi götürsün Esxil,
Prometey yenidən zəncirlənibdir...
Oyansın Ellada, Olimp dağına
Gözlərdən sel axsın, ürəklərdən od.
Yunan tarixinin son varağına
Bu son cinayəti yazsın Heredot!
O dedi axtarma tanrını, dini,
Yerdən nur istəsin bu yerin gözü.
Düşündü: bəlkə də elin dərdini
Yazmaqdan tutuldu Homerin gözü...
Cırıb bayrağını qəsbkarların,
O doldu şimşəkli buludlar kimi.
Niyə qarşısında günahkarların
O bu gün dayanmış günahkar kimi?!
Fəqət bir yunançün coşur min yunan,
Cəllad, bu həyatın hökmünə bir bax:
Bu yandan bir palıd yıxanda tufan,
O yandan minini bitirir torpaq.
Cəllad, gülümsünmə gözlərində qış,
Dünya lənət deyir bu intiqama.
Yox, çətir tutmaqla kəsilməz yağış,
Bir ulduz axmaqla boşalmaz səma!
Zindanla, ölümlə ölməz azadlıq;
O əsən küləkdir, o axan sudur.
Yunan torpağının daşı da artıq
Sabahın silahlı Qlezosudur!
Bakı, 1959