|     |     |  
 
         
   
 

MƏMMƏD ARAZLI GÜNLƏRİM
GÜLXANIM FƏTƏLİ QIZI

SƏNƏTDƏ SON MƏNZİL OLMUR
PUBLİSİSTİK YAZILAR VƏ MÜSAHİBƏLƏR

MƏN ÖZÜM BİLİRƏM NƏÇİYƏM NƏYƏM
HAQQINDA YAZILMIŞ MƏQALƏLƏR
 
MƏN  GETSƏM...

Mən getsəm, dərələr, dağlar qalacaq,
Meşələr, çəmənlər, bağlar qalacaq.
Buludlar qalacaq, ağlar qalacaq,
Ey mənim yaşamaq, yazmaq həvəsim,
Tək səni özümlə aparasıyam.

Dırman zirvələrə yel qanadında,
Tökül dənizlərə sel qanadında.
Bir ağı, bayatı, dil qanadında
Bir yuva qurmasan, ay quru səsim,
Mən səni özümlə aparasıyam.

Hələ uçqunlara indi tanışam,
Sınıq qayaları yamamamışam.
Hələ nə ərkim var belə danışam:
Vətən daşlarına düşməyən əksim,
Mən səni özümlə aparasıyam.

Nə düz deməmisən, düzünü de ki...
Bu torpaq ağartsın üzünü, de ki...
Dünyaya sonuncu sözünü de ki,
Ey qardaş qələmim, desəm-deməsəm,
Mən səni özümlə aparasıyam.
1969-1970.

 
Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.
Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil
Başqa cür desək,  sənətkar insan  da dağlar kimidir.
Şair doğmalığı, şair yadlığı!
Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki,
Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram.
Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?...
Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası



free counters
Copyright© 2009 Saytı hazırladılar:
İdeya: İradə Tuncay
Dizayner: Nizami Allahyarov
Operatorlar: Mehriban Cəfərova, Gülər İsmayılova, Vüsalə Babayeva
Korrektor: Şamxal Şəbiyev
Site by: azDesign.ws