BİR AĞAC YIXILDI
Bir ağac yıxıldı yol qırağında,
Bir hənir yox oldu yol qırağından,
Bir igid qaməti gərildi yerə,
Bir gəlin saçları sərildi yerə.
Bir bulaq ağladı hey xısın-xısın,
Tutuldu gözləri o yetim qızın.
Qırıcı qırğılar marıq itirdi,
Balalı sərçələr qoruq itirdi.
Baxışlar zilləndi o aşan yerə,
Bir zaman nəşələr toplaşan yerə
Baxdılar: təəccüb...
Baxdılar: təəssüf...
Bir vaxt kölgəsində tumarlanardı,
Bir vaxt kölgəsində xumarlanardı,
Onlar, o birilər... sənlər və mənlər...
Onun kölgəsində dinclik əmənlər
Dibi oyulanda görməzdi onu,
Dibi yuyulanda görməzdi onu.
Kökü əziləndə titrəməsindən,
Zoğu kəsiləndə büdrəməsindən
Zövq alardılar.
Onda bunlar nəydi? ---
əyləncəydi.
Onu neçə səmtə qanırardılar,
Qollu-biləklilər tanınardılar!
Onda bunlar nəydi? ---
əyləncəydi.
Talelər uçuran bu “əyləncələr”,
Bu “qəlbi incələr, ruhu incələr”
Elə baxarlar ki, donar gözləri,
Donar baxışları, donar özləri;
Qoldan yapışana təəccüblənər,
Qıçdan yapışana təəssüflənər...
Elə heyrətlənər, heyrətlənərlər,
Elə heyrətlərdə qeyrətlənərlər.
1973
|
|
