DAĞLAR MƏNİ TANIMADI
Xam otlağı yara-yara Göy yastana çıxdı maşın. Bulud endi, çən çəkildi Üz-gözünə dağın-daşın, Dağlar məni tanımadı.
Qartal uçdu, bir daş qapıb Kölgəsiylə ötüşmədim. Keçən ceyran sürəyinin Tozuna da yetişmədim, Dağlar məni tanımadı.
Şəlaləylə qurşaq tutan Günlərimi saldım yada; Çaya ayaq atan kimi Yıxdı məni mamırlı daş, Dağlar məni tanımadı.
At istədim, bir dəli at, Şahə qalxdı sarı kürən, Yüyəninə əl atanda Ayaq çıxdı üzəngidən, Dağlar məni tanımadı.
Döşdə bitən, daşda itən Cığır, haray, çəhlim, haray... Selablara selələnməz Günüm haray, ilim haray! Dağlar məni tanımadı!
Haray saldım, mənəm - dedim Həmin uşaq, həmin cavan... Zirvələrdən dərələrə Daş enmədi harayımdan; Dağlar məni tanımadı...
1975
|
|