DALĞA SINDIRAN QAYA
Tofiq Mahmuda
Min illərdir hikkə qırır hikkəsi onun,
Zərbələri ilk alandır, ilk qaytarandır.
Ara-sıra pul-pul qopan tikəsi onun
Gün deyəndə qum üstündə köz kimi yanır.
Duruşunun dayağıdır qəzəbi, kini;
Kürəkləri kələ-kötür, döşü yonulu.
Qoşunundan ayrı düşən sərkərdə kimi
Nə irəli yolu vardır, nə geri yolu.
Min illərdir o, laldinməz, dalğalar harın;
Min illərdir bu təmkinlə döyüşür qaya.
Hərdən susub, ətəyindən öpən suların
Yalmanına dirsək qoyub, töyşüyür qaya.
Hansı aşdı, hansı daşdı hansı lərzədən;
Ünvanını itirmişik nə qədər adın.
Yaddaşımı oyatmadım, yeri gəlsə də
Qayadöşlü oğulları xatırlamadım...
Yenə qaya görkəmində: qaya şax durur;
Çətin onu dəniz yıxa, tufan laxlada.
O, sahili quduzlaşan sudan qoruyur,
Onu sahil küləkləri didir arxadan...
Pitsunda, 15 sentyabr, 1981
|
|
