HƏBİB MÜƏLLİM
Görkəmli kimyaçı-alim, şer-sənət vurğunu dostum Həbib Məmmədəliyevin xatirəsinə sonradan yazılmış başsağlığı
Moskvada yaşayardı, İki göz otağı vardı. İki gözüm İki dünya görmüşdü İki göz otaqda, Biri balaca Azərbaycan Bakılı, Təbrizli, Biri də böyük dünya, - Qurulu, dənizli. "Hansı ağır gələr?- Tərəziyə qoysaq?" - Soruşardım ondan, Ciddicə deyərdi: "Azərbaycan!" Dünya Azərbaycan olası deyil, Əbədi dünyamdı Azərbaycan. Bir bax: nəyi çatmır onun?.. Baxardım "Azərbaycan otağına". Xəzəri var, Şahdağı var, Bütün Aran torpağı var. Naxçıvan, Ordubad, Şuşa, Gəncə, Şamaxı, Quba... Nizami başda əyləşib, Yanında Nəsimi, Vaqif, Natəvan, Sabir, Aşıq Ələsgər. Nəyi çatmırdı otağın? Deyərdim zarafatla Bircə Arazı çatmır- Qəşəngcə bölə bunları! Arazı da mən. Başım da pis çıxmır Bölməkdən, bölünməkdən... Səttarın dəlisiydi, Tez-tez görüşərdilər Həyatda, rənglərdə. Məktubda, yazıda. Deyərdi: pirimdir Bəhlulzadə, Ocağım, qorum, odumdur. Hər görüşəndə hədiyyəsi Bir ovuc torpaq olur. Nazimi da sevərdi, Sarı Aşığı da. Toxumluq türkülərdir Onun hey Moskvaya daşıdığı. Fikirsiz şerlərə "Toyuq dəni" deyərdi. Yasamal dərəsinə Onların vətəni, deyərdi. Nə böyük olarmış Bir qəlbin şerə ayrılan səpin yeri: Yazında sel lal idi, Yayında səmum yeli, Elə tez-tez yuxuma Dalğalı dəniz girir. Görürəm iki otaq Yelkənsiz bir gəmidir. Gömgöy dənizlər boğazından, Xəzərə yol axtarır, Araza yol axtarır... Xanım Qalina hardadır? Varislik hissindən Bir az ucada dayana, Gəmiyə bələdçi ola. Böyüklük yoxdu, məncə, Ta bundan o yana!
May, 1983.
|
|