|     |     |  
 
         
   
 

MƏMMƏD ARAZLI GÜNLƏRİM
GÜLXANIM FƏTƏLİ QIZI

SƏNƏTDƏ SON MƏNZİL OLMUR
PUBLİSİSTİK YAZILAR VƏ MÜSAHİBƏLƏR

MƏN ÖZÜM BİLİRƏM NƏÇİYƏM NƏYƏM
HAQQINDA YAZILMIŞ MƏQALƏLƏR
 
QALMADI

Məndən bu dünyaya nə qaldı görən?
Bir odlu, ocaqlı oda qalmadı.
Suyundan oduma arx açdım, suyum
Od alıb qarışdı oda, qalmadı.

Bilməm o nankorun qəsdi nə idi?
Özü insandırsa, əsli nə idi?
Gümanım bu dostluq qəsrinə idi,
O da tez dağıldı, o da qalmadı.
    
Köçdü göylərimdən gözünə hər qəm,
Mən belə qurumuş saman çöpüyəm.
Körpüsüz bir çayam, çaysız körpüyəm,
Məndə dərd qalmadı, qada qalmadı.

Zaman zəlzələdi, ülfətdi zaman,
Halal şöhrətlərə şöhrətdi zaman.
Elə azğınları titrətdi zaman,
Birindən bir ağız səda qalmadı.

Bir dünyam Vətənin xəritəsidir,
O, göz dağlayası, göz örtəsidir.
Şer, söz səhəri, söz ertəsidir,
Vətənə qaldısa, yada qalmadı.

25 iyul 1988.

 
 
Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.
Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil
Başqa cür desək,  sənətkar insan  da dağlar kimidir.
Şair doğmalığı, şair yadlığı!
Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki,
Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram.
Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?...
Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası



free counters
Copyright© 2009 Saytı hazırladılar:
İdeya: İradə Tuncay
Dizayner: Nizami Allahyarov
Operatorlar: Mehriban Cəfərova, Gülər İsmayılova, Vüsalə Babayeva
Korrektor: Şamxal Şəbiyev
Site by: azDesign.ws