BİZ OLMAYANLAR...
Hikmət Ziya üçün
Biz də Ay deyilik, Günəş deyilik, Bizim də əlimiz günah bitirir. Tüstüsüz, qurumsuz atəş deyilik, Bizim də zorumuz çomaq bitirir.
Bizim də körpəmiz, əsalımız var, Keşikçi olmağa əsasımız var; Belə də nəyiksə, biz olmalıyıq, Belə də biriksə, yüz olmalıyıq, Belə də yüzüksə, min olmalıyıq. Qançanaq gözlərə mil olmalıyıq.
Hardasa insana qurd olur insan, Cəllad gözlərindən doğulur insan, Biz nə qurd olanıq, nə cəllad olan. Nə kölə olanıq, Nə azad olan; Yaş-yaş üyüdərik öz dənimizi, Çörək dənimizi, söz dənimizi. Sürünən yanında balaca yortar, Nə yaxşı pərəstik, nə də pis!.. Orta. Biz kimik, bizimçün ölənlər bilir, Bizim havamızı bilənlər bilir, Bizi çox astaca bölənlər bilir, Bizi çox ustaca bölənlər bilir.
Qapımız açıqdır dost qədəminə, Halal düşmənə də açıqdır elə. O kəs ki qəm qatdı insan qəminə Min dəfə alçalan alçaqdır elə.
Biz arxa! Biz arxa qədər arxayıq, Biganə nə qədər! O, biz deyilik. Suyu pak, dupduru bulağıq, çayıq, Çirkab çalxalayan dəniz deyilik.
Bizim də bəs qədər böhtan əkməyə Kotançı varımız, kotan varımız. Taxıl becərməyə, bostan əkməyə Bizi borclu qoyub babalarımız.
Yüz dəfə yusalar, assalar belə, Namərd əlidirsə, o, təmiz deyil. Bizimlə baş-başa yatsalar belə, Biz onlar deyilik, onlar biz deyil.
Bizim içimizdə bizdən uzaqlar; Bəzən qurd ağzından qoyun saldırar, Əyrilər, quldurlar, yekə qulaqlar Bizim adımızdan bayraq qaldırar... Bizim içimizdə biz olmayanlar...
1992
|
|