YANIN, İŞIQLARIM
Payız axşamıdır...hava xoş, təmiz, Öpür sahilləri yenə göy dəniz. Bəzən də zamanın xoş nəfəsi tək Arabir üzümə toxunur külək. Mən tənha deyiləm, minlərlə insan Xəzər sahilində gəzir bu zaman. Dikilir gözlərim mənim bu ara Sahil boyu yanan gur işıqlara. Onlara baxdıqca mən aram-aram, Gəlir xatirimə, gəlir bu axşam- Müharibə ili-qırx ikinci il... O gün xatirimdən silinən deyil. Onda sahillərə baxanda mənim Hirsimdən titrədi daim bədənim: Nə işıq görərdim, nə də izdiham, Coşardı qəlbimdə nifrət, intiqam... Düşmən təyyarəsi görməsin-deyə, Pərdə çəkilərdi hər pəncərəyə.
Siz ey işıqlarım, döyüş illəri Bəzən üzünüzü pərdələdim mən. Dedim qoy yurdumun gözəllikləri Qorunsun düşmənin nəzərlərindən. Yox, bir də qoymaram, qoymaram ki, mən Əlvan işığımı keçirə düşmən. Axı siz nursunuz, siz işıqsınız, Axşama, gecəyə yaraşıqsınız, Yanın işıqlarım, yanın vüqarla, Yurduma nur saçın min iftixarla...
1952.
|
|