Eldar SABİROĞLU
BƏS MƏMMƏD ARAZ NİYƏ UNUDULUR?!
Yenə qayıdaq “Ədəbiyyat” dərsliklərinə. Tanıdığımız bəzi-bəzi yazıçı-şairlər təzə dərsliklərin səhifələrini bəzəyiblər. Hətta Dilsuz Mustafayev də. Qoy hamısı olsun, bununla işimiz yoxdur. Heç birinə də xainlik etmirik. Bəs Məmməd Araz niyə unudulur?! Yeni çapdan çıxan “Ədəbiyyat” kitablarında yaradıcılıqları Məmməd Arazın heç bir misrasının dəyərində olmayan bəzi müəllifcikləri görmək adama ağır gəlir. Axı hər şeyi dostluğa-tanışlığa qurban vermək olmaz.
Müasir Azərbaycan poeziyasının zirvəsində duran M. Araz unudulası şairlərdən deyil. Millilik, vətənpərvərlik, qan yaddaşımız sağlığında klassikə çevrilən bu böyük sənətkarın hər kəlməsində, hər şerində ucadan ucada dayanır. Özgə nə olmalı idi, deyin bilək, ay naşirlər! Dahilərə beləcə vaxtında qiymət verməyə-verməyə mənəviyyatımızı cılızdırmışıq. Paxıllıq, xəbislik beləcə bizi içimizdən didib, parçalayıb. Amma nə faydası, köhnə yüyənlə yenə atımızı dörd nala çapmaqdayıq.
`Məmməd Araz bu günə kimi də çox ədalətsizliklərlə üzbəüz durub. Güvənc yeri yalnız öz SÖZÜDÜR, dəyişməz olan öz MÖVQEYİDİR! Bəs nəşriyyat rəhbərlərinin, Təhsil Nazirliyinin və dərsliklərin tərtibçilərinin insafına nə gəlib?!
Elə bil ulduzlar dolub Yelinə,
Az qalır evini unuda adam.
Hamı ulduz yeyir, kişmiş yerinə,
Hamı söhbət açır Qalaktikadan...
Yetmişinci illərdə yazıb bu misraları şair. Elə bil həm də bu gün üçün yazıb... Ax zəmanə, ax zəmanə! Indi yenə “kişmiş yerinə çoxları ulduz yeyir”. Əyri düzü üstələyib: söz meydanında haqqın başına torba keçirilib.
Ay zamana, zamana,
Oxu qoydun kamana.
Sərçələr arpa yeyir,
At həsrətdir samana.
1994