|     |     |  
 
         
   
 

MƏMMƏD ARAZLI GÜNLƏRİM
GÜLXANIM FƏTƏLİ QIZI

SƏNƏTDƏ SON MƏNZİL OLMUR
PUBLİSİSTİK YAZILAR VƏ MÜSAHİBƏLƏR

MƏN ÖZÜM BİLİRƏM NƏÇİYƏM NƏYƏM
HAQQINDA YAZILMIŞ MƏQALƏLƏR
 
İŞIQLAR

Sahil boyu yanır kəndin işıqları,
Tala-tala kölgə salır suya çinar.
Əyildikcə göy budaqlar suya sarı,
Elə bil ki, salam verir çaya çinar.

Dayanmışam o çinarın dibində mən,
Nəzərlərim ayrılmayır kəndimizdən.
Enir, qalxır ağ sırğalı göy dalğalar,
Bu sahildə neçə-neçə xatirəm var.

Güc eləyib, kəmənd atdıq sel gücünə,
Çay üstündə bir “hes” tikdik el gücünə,
Əlimizlə işıq oldu gur şəlalə,
Otaqlara sanki doldu nur şəlalə...

Alqışladı zəhmətimi hamı o vaxt,
Gül gətirdi qızlar mənə qucaq-qucaq.
Uşaqlar da gözlərində sevinc hissi,
Çağırdılar məni: “işıq mühəndisi”.

Həmin günlər axıb getdi sular kimi,
Yaşa doldum, boy atdım o çinar kimi.
O günləri yad edirəm indi yenə,
Gənclik səsi bürümüşdür kəndi yenə.

Həmin səslər sanki deyir mühəndisə:
“Sən gərəksən, çox gərəksən hələ bizə.
Hələ işıq çəkəcəksən tarlalara,
Töhfələrin yenə vardır, bu diyara...”

Salam verib el gücünə, el səsinə,
Sinəm dönür qranit dağ sinəsinə.
Ağ evlərə ağ işıq tək axıram mən,
Kəndimizə bir gənc kimi baxıram mən.
Canlı sənət, canlı əsər heç solarmı?
Əməlləri işıq olan qocalarmı?

1957.

 
Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.
Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil
Başqa cür desək,  sənətkar insan  da dağlar kimidir.
Şair doğmalığı, şair yadlığı!
Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki,
Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram.
Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?...
Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası



free counters
Copyright© 2009 Saytı hazırladılar:
İdeya: İradə Tuncay
Dizayner: Nizami Allahyarov
Operatorlar: Mehriban Cəfərova, Gülər İsmayılova, Vüsalə Babayeva
Korrektor: Şamxal Şəbiyev
Site by: azDesign.ws