Sevirəm sevməli sözü, söhbəti,
Bu axşam çox adam yığılıb bizə.
Neçə qəhrəmanın adı, şöhrəti
Gəlir nağıllarla məclisimizə.
Budur, sinədəftər qocalar yenə
Enir tarixlərin dərinliyinə...
Kimi Koroğludan, kimi Babəkdən,
Kimi də Gülgəzdən, Abbasdan deyir:
Sözlər bulaq kimi axır ürəkdən,
Hər qoca bir nağıl, bir dastan deyir...
Aşıqdan danışan aşıqdır sanki,
Coşur şair kimi şairdən deyən.
Bir qoca, Tomrisdən elə deyir ki,
Sanırsan evində qonaqmış dünən.
(İndi duyuram ki, el ürəyində
Neçə duymadığım əsərlər yatır.
Bəlkə də onunçün şerə, sənətə
Əlim az yetişir, ünüm az çatır).
Belə axşamlarda adətdir, hər kəs
Gərək söhbət aça, danışa, dinə.
Pəncərə yanından ucalan bir səs
Məclisə xoş söhbət gətirir yenə:
-Ə, Qədir, keçmişdən bir əl çəksənə,
Qarnı ac gününmü dad verir sənə?
Bu gündən, bu gündən bir danış görək.
Bu gün qazanılır yediyin çörək,
De, o adamqıran atomdur, nədir...
-A kişi, o böyük bir xəzinədir.
Deyirlər, bir tikə qoysan bir dağa
Əriyib çevrilər qara torpağa...
-Görəsən, əriyər “Gəlin qayası”?
Yerində dağ ola taxıl tayası?
-Yayda İşıqlının qarı hayıfdır,
Ona dəyməyələr barı, hayıfdır...
-Bir ovuc İşıqlın kimə gərəkdir,
O, buz dağlarını əridəcəkdir.
-Qardaş, mat qalmışam bu texnikaya,
Aya uçacaqlar deyirlər, Aya.
(Diksinir bu sözdən gödək Fərzəli,
Baxır ona tərəf üzündə əli).
-Yox, ə, inanmıram, bu ola bilməz,
Bəs Aya dəysələr uçub tökülməz?
-Ay sənin babanın daxmasıdır, ə,
Külək əsməmişdən sovrula göyə?
Deyirlər, bir yekə dünyadır o da,
Bəlkə adamlar var sənin boyda da...
-Dədən cır Kərimdən boysuzam, yəni,
Yovşandan asardı ov tüfəngini...
Onların sözündən gülüşür hamı,
Daha da qızışır söhbət axşamı.
Kəndin adətindən yaxşı halıyam,
Mən də bu məclisdə danışmalıyam.
Hanı o qüdrətim el arasında,
Bir damla su nədir sel arasında?
Bəlkə də hər sözüm quruca səsdir,
Bir kəlmə deməmiş, deyirlər “bəsdir”.
Bir də ki, bu gecə mənə gərəkdir,
Sabah başqa söhbət keçiləcəkdir,
Odur ki, duraraq bu gecəliyə
Məclisdə təzə bir adət açıram.
Artıq gecə keçir, yorğunuq -deyə,
Şirin bir yuxudan söhbət açıram.
Deyirlər:- Bəs niyə danışmadın sən,
Niyə tüstüləndin, alışmadın sən?
Yoxsa çevrilərək axarsız suya,
Əbədi yar dedim yatağıma mən.
Yox, verib onları şirin yuxuya,
Keçdim yazmaq üçün otağıma mən...