QƏBRİSTANA GEDƏN GƏLİN
Hara belə, hara belə
Bu geyimdə, bu libasda?
Nə tapmısan büründüyün
Qara şalda, qara yasda?
Qəm nə vaxtdan çörək olub?!
Ah çəkəndə sən dərindən --
Deyirəm ki, bu saatca
Yer qopacaq mehvərindən.
Otuz yaşın ancaq olar,
Yanında da bir qızın var:
Gözlərində bir yaralı,
Bir körpəcə ceyran qəmi!
Ona belə tanıdırsan
Nəşə dolu bu aləmi!
Heç o körpə olmasaydı
Bəlkə səni görməzdim mən.
Qəbristanı ev etsən də
Qeyri məna verməzdim mən.
Hara belə? Qəbristana?
Bu gedişin sonu varmı?
Bəs, həyata gətirdiyin
O körpəcik günahkarmı? -
Oyun vaxtı, gülüş vaxtı,
Bağ-bağçaya gediş vaxtı,
Şəkillərə baxan günü,
Telinə gül taxan günü
Yanıb gedir:
Gözlərinin həyat eşqi,
Sevinc səsi donub gedir.
- Mən demirəm unudasan
Vaxtsız ölən ərini sən.
Həyatın da, ölümün də
Deyirəm bil yerini sən.
Get qəbr üstə, get, nə olar;
Vaxtında get!
Göz yaşı yox, çiçək apar!
Ərin qalxsa, söyləməzdi
sənə ağla.
Deyərdi ki, get yadigar
Uşağımı yaxşı saxla!
Get, sən ona heykəl qoydur,
Özünə də ailə qur.
Get bir daş qoy daş üstünə,
Çıx dünyanın seyrinə bir,
Axı həyat öz evindən
Qəbristana yol deyildir...
1963
|
|
