GÖY İŞIQ
Mən bir göy işığam öz aləmimdə,
Şer aləmimdə, söz aləmimdə...
Buruq qazanlara yol verirəm mən,
Şer yazanlara yol verirəm mən.
Sevinclər, nəşələr, hirslər, qəzəblər,
Vüsallar, hicranlar, dəmlər, əsəblər,
Ta nələr... yüklənən, yortan qatarlar,
Bu günü sabaha dartan qatarlar,
Zəhmət, mehribanlıq, düzlük, həqiqət
məndən gəlib keçir.
Sanki bütün varlıq, bütün cəmiyyət
məndən gəlib keçir.
Keçdiyi yollara sərhəd qoymuram,
Dilə, milliyyətə bir səd qoymuram.
Gedir, gələcəyə yol alıb insan,
Onun pasportuna yazılıb: İNSAN!
O gedir, bu gediş dayanmayacaq.
Onu saxlamağa, boğmağa ancaq
Onun sürətinə çatmaq qorxulu,
Onu öz yolundan atmaq qorxulu.
Silahla yüklənən maşınlar gəlir,
Atomlu, nüvəli daşqınlar gəlir...
Gəlir, bu axını saxlamaq üçün,
Gəlir, yollarını bağlamaq üçün
Qəlbimin qanıyla boyanmalıyam,
Yenə yanmalıyam, mən yanmalıyam!
1962
|
|
