UTANMA, QARA QIZ
Nə qaralmaq eyibdir,
Nə yanmaq, qara qız.
Dağınıq saçından,
Bərkiyən əlindən,
Cızılan qıçından,
Utanma, qara qız!
Buxağı pambıqdan ağ
Gözəllər görmüşəm.
Mən mərmər sinələr,
Şaftalı yanaqlar,
Pilə əllər görmüşəm.
Xarici kinolardan
Təzə yeriş öyrənən,
Ayrı bir təbəssüm.
Ayrı bir gülüş öyrənən
Qızlar mələk də olsa,
Mənim zövqümcə deyil;
Onların ən incəsi
Üzükdən keçsə belə
Mənimçün incə deyil.
Yaxın gəl, qara qız,
Gəl əl tut.
Əlini-qolunu bağlayan,
Sürətini saxlayan
Adətlər varsa da, unut.
Gül görüm, qara qız,
Gözünün şəfəqi
Üzündə səyrisin.
Bəzənib gəzməyinə,
Toylarda süzməyinə
Sədd olan varsa, qoy
Utansın,ərisin.
Deməyə, gülməyə layiqsən,
Gülüşün dünyanı dolansın.
Utanma, qara qız!
Çörəyi gözəllik
Olanlar utansın.
Bir xalq məsəlinin
Əksini deyim mən,
Boğazında görünər
Ağ üzüm yesən.
Qaralıqla şöhrət
Yanaşı olur bəzən.
Ağlıqla da nifrət
Yanaşı olur bəzən.
Nə tərlan yerişin var;
Nə sirli gülüşün var, --
Dişlərinin şəfəqi
Süzülür dodağına.
Sən güləndə deyirəm,
Bənövşə suyu
Sıxılıb yanağına.
Bu geniş çöllərin
Sonası, qara qız.
Hər pambıq kolunun
Anası, qara qız.
Çaylara coşğunluq,
Göllərə şəffaflıq,
Bulaqlara nəğmə,
Duruluq və saflıq
Gülüşün gətirir.
Taxılı, pambığı
Tarlalar qoynuna
Yürüşün gətirir
Utanma, qara qız!
Utansın üzü yox,
Vicdanı qaralar.
Eh, sənin kölgəndə
od olan,
Planlar doldurub, ad alan
Kişilər hələ var...
15 avqust 1962
|
|
