 |
|
|
QAYĞILAR
Çiynimdən düşməyir dərdi-sər yükü,
Həmişə kədərim, qəmim oyaqdır.
Qayğılar qapımı elə döyür ki,
Qayğılar ömürlük mənə qonaqdır.
Fikrimdə tufanlar çırpınır, sınır,
Qələm dalğıc olur, söz dalğıc olur.
Bəzən bir işimin fərəhli sonu
Bir işə fərəhsiz başlanğıc olur.
Sifariş göndərir umu-küsülər
Toylardan, yaslardan, xəstəxanadan.
Hərdən hesabatsız qalan kürsülər
Çıxarmaq istəmir məni də yaddan.
Bir qəmin şəriki olmasa qəmim,
Sevinc oyatmasa sevincim əgər,
Sanıram çiynimdən ömürlük mənim
Əzab mələkləri düşməyəcəklər.
Yaxşı ki, fikrimi gözümdən duyub,
Çox şeyi qələmlə kağızlar udur.
Qayğılar qəlbimi yaman tanıyıb,
Qayğılar qəlbimin poçtalyonudur.
Məndən kəndimiz də küsübdür,-- deyir--
Yoluma göz dikən yollar yorulub,
Köçəri quşların uçub getməyi
Bəlkə getməməyim ucundan olub.
Bir bağda barını qurd-quşlar yeyən
Budaq quruyubsa-günahkar mənəm,
Neçə il gözünə əlim dəyməyən
Bulaq quruyubsa-günahkar mənəm.
Mənə bir dərd olur, doğru bir sözü
Yalan daşlarının batırmağı da.
Biçili, ütülü bir şərəfsizin
Şərəf kürsüsündə oturmağı da.
Mənə bir dərd olur; dünyanın bu gün
Hələ çox dərdini dəf etməmişəm.
Mənə bir dərd olur, dərd olur neçün
Anamı sinəmdə dəfn etməmişəm?!
Hər yetim baxışı mənə ittiham,
Sinəmə xəncərdir dilənçi əli.
Gah masam-alışıb yanan Vyetnam,
Gah əlim-düyümlü bir zənci əli!..
Hardasa qayğılar yol gəlir hələ,
Sabahkı qayğıma qarışmaq üçün.
Hələ məndən qaçan çox dərdlərimlə
Məqam axtarıram vuruşmaq üçün.
1966.
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
