ELƏ BİLİRSƏN Kİ...
Sənin aləmində ən yaxşıyam mən,
Bəlkə də yaxşılar naxışıyam mən,
Sözümdə kəlamlar qaymağı vardır,
Sinəmdə səxavət bulağı vardır.
Dilim dadmayıbdır acılıq, sərtlik,
Qəlbim də tanımır pislik, namərdlik,
O qədər yumşağam, o qədər həlim,
İlan yuvasına uzansa əlim--
İlanlar əl çəkər ilanlığından.
Əl etsəm, ulduzlar dumanlığından
Kəhkəşan ayrılıb yaxına gələr,
Ceyranlar qapıma sağına gələr...
Gözündə gör necə uca durmuşam,
Heç özüm özümü tanımırmışam...
Bəlkə də beləyəm, bəlkə, nə bilim,
Sən məni səhnədə görürsən, gülüm!
Mətbəx tüstüsündə, süfrə qarında,
Bir nimdaş, ütüsüz ev paltarında,
Uşaq qayğısında, ev darlığında,
Bazarlıq, su dartmaq evdarlığında,
Qara qısqanclığın qəzəb atında,
Kişi sərtliyinin əsəb atında
Məni görməmisən,
Bunu bil ki, sən
Pərdəli görüşlər çağında elə
Qadınlar mələkdir, kişilər pilə...
1966.
|
|
