ELƏ BİLİRSƏN Kİ...
Sənin aləmində ən yaxşıyam mən, Bəlkə də yaxşılar naxışıyam mən, Sözümdə kəlamlar qaymağı vardır, Sinəmdə səxavət bulağı vardır. Dilim dadmayıbdır acılıq, sərtlik, Qəlbim də tanımır pislik, namərdlik, O qədər yumşağam, o qədər həlim, İlan yuvasına uzansa əlim-- İlanlar əl çəkər ilanlığından. Əl etsəm, ulduzlar dumanlığından Kəhkəşan ayrılıb yaxına gələr, Ceyranlar qapıma sağına gələr... Gözündə gör necə uca durmuşam, Heç özüm özümü tanımırmışam... Bəlkə də beləyəm, bəlkə, nə bilim, Sən məni səhnədə görürsən, gülüm! Mətbəx tüstüsündə, süfrə qarında, Bir nimdaş, ütüsüz ev paltarında, Uşaq qayğısında, ev darlığında, Bazarlıq, su dartmaq evdarlığında, Qara qısqanclığın qəzəb atında, Kişi sərtliyinin əsəb atında Məni görməmisən, Bunu bil ki, sən Pərdəli görüşlər çağında elə Qadınlar mələkdir, kişilər pilə... 1966.
|
|