|
|
|
GECƏ DÜŞÜNCƏSİ
Elə ki, həmdəmim Qələmlə varaq olur. Arzumun tamahında Qəribə iştah olur. Arabir dünyanı Yaradan hikmətlə Döyüşmək istəyirəm. Dünyada əbədi Qanunlar hökmünü Dəyişmək istəyirəm. Yer ilə yarışan Yeni-yeni yerlərin Yaranmağını istəyirəm, Arabir dünyanın Tərsinə fırlanmağını istəyirəm. Bəlkə onda görərik Ayın qaranlıq üzünü, Adamlar üzünün Əbədi gündüzünü. Bəlkə onda İqlimlər tamam dəyişə bilər. Yerini Amerikaya Vyetnam dəyişə bilər. Bəlkə onda əsrləri Çevirib oyada bilərik. Bəşərin mağara dövrünə Qayıda bilərik. İnsana ilk silah yönəldən Məxluqu taparıq. Silahı qaparıq, Özünü çaparıq. Bəlkə onda Zəncinin qarası azalar. Balaca xalqlara Mədəni təzyiqlər az olar. Bəlkə onda Alınma vəzifələr Adamını tapar. Yolumuza düşən Çürük tirlər Öz uçuq damını tapar. Bəlkə onda Kuba göyərərdi Araz boyunda. Bəlkə...Nə bilim... Siz Allah, Suallı “bəlkə”dən yapışmayın, Siz Allah, insanın İnsani səhvini bağışlayın... 1967.
|
|
|
|
|
|
| | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub. Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|