YENƏ ARAZI GÖRDÜM
Sahilin-dodağıma,
Ləpən dilimə bənzər.
Sahil boyu çinarlar
Yazan əlimə bənzər.
Qayaların həssasdır
Mənim qulağım kimi.
Tutqundur qaşqabağın
Bu qaşqabağım kimi.
Mən sənə bir şair,
Sən mənə Araz de.
Elə bil nə mənsiz
sən Araz,
Nə sənsiz mən şair
olmazdım...
Yenə də söz açsam,
Mən səndən danışsam,
Qorxuram, qorxuram
Tənqidçi dostlarım
Şairi döyərlər.
“Yenə də Arazdan,
Arazdan!”- deyələr.
Mən səni görməyə,
Yazmaya bilmirəm.
Mən səndən deməsəm,
Deməli, demirəm, gülmürəm.
Səni öz məcrandan
Qoparım gərək mən,
Şerimlə hər yerə
Aparım gərək mən.
Mənim tək bir andım,
Bir də bu ricam var,
Araz,
Mən səni apara bilməsəm,
Sən məni apar, Araz!
Naxçıvan, 1962.
|
|
