VARDI GÜNLƏRİMİZ
Vardı günlərimiz varlığa bənzər,
Üfüqlü, səmalı, günəşli, qarlı,
Bizim aramızda yaşardı günlər
Vədə qaranquşlu, görüş baharlı.
Biz günlərə həmdəm, günlər də bizə;
Hardasa itmişdi boranlarımız.
Qara fırçasını göylərimizə
Hələ çəkməmişdi toranlarımız.
Ərzin bir buludsuz, aydın yerində
Üfüq birimizdik, səhər birimiz.
Hər təzə məhəbbət cümlələrində
Mübtəda birimiz, xəbər birimiz.
Günlər o günləri hara apardı...
Vardı günlərimiz, var, ay aman.
Məhəbbət ətirli külək dolardı
Gahdan pəncərədən, gahdan qapıdan.
Vardı günlərimiz həm qara, həm ağ,
Arzusu, tamahı umar-küsərsiz.
Qibtə zəlzələsi dağından uzaq,
Böhtan xəbərləri ondan xəbərsiz...
Vardı günlərimiz. Var yenə, niyə?! --
Mən azan bir ovçu, sən itkin əlik.
Mən təzə səhnəyə çıxan faciə,
Sən təzə bir ələ düşən gündəlik...
Yalta, yanvar 1968
|
|
