 |
|
|
DOSTLUQ NƏĞMƏSİ
Yurduma dostlar gəlir
Vətənin hər yerindən.
Baltik sahillərindən,
Ural ətəklərindən.
Dost gəlişi bayramdır --
Belə deyib babalar.
Sevinib bu gəlişdən
Bizim ellər-obalar.
Çaylar öz nəğməsini
Bir az da artırıbdı;
Dağlarımız sel tökən
Buludu batırıbdı.
Üfüqdən qapı asıb
Muğan düzü, Mil düzü.
Kür-Araz tellərinə
Çiçək düzüb, gül düzüb,
Alqışlayıb gələni,
Uğur - deyib gedənə.
Vətənin hər parçası
Şöhrət olub Vətənə;
Şöhrət olub həmişə
Nəğməli diyarımız. --
Şerində, sənətində
Gücümüz, vüqarımız,
Nizaminin önündə
Papaq çıxaran olub.
Sabirin “Hophop”unu
Töhfə aparan olub.
Burda günəş bacıdır
Meyvəli bağlar ilə.
Günəş süfrəyə gələr
Üzüm ilə, nar ilə.
Günəşin işığını
Düzənlərə sağarıq.
Orda işıq dərərik,
Orda pambıq yığarıq.
Burda hörmət, məhəbbət
Ən böyük varımızdır.
Bu uca dağlar bizim
Qardaşlıq qalamızdır.
Bura xoş qədəm atan
Gül-çiçəyə bələnib.
Dostluq nəğməsi bizim
Qəlbimizdən baş alıb,
Dağlara, düzənlərə
Nur kimi səpələnib.
1973
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
