YAZI MASAM
Səninçün darıxdım, ay yazı masam!
Səninçün darıxdım bu dağlar üstə.
Nə qədər qayadan, daşdan da yazsam,
Dincəlmək istədim yarı saralmış,
Yarı nəfəsimdən yanıb qaralmış,
Yarı ağ, səpəli varaqlar üstə.
Balaca, dördbucaq, ağac dünyama
İstədim fikrimi heşan eləyəm,
Bu ağac dünyama,
bu tac dünyama
Sinəmi söykəyib tufan eləyəm.
Min xallı-boyalı mənzərə gördüm.
Kükrəyib çağlamaq istədim.
Susuz və kimsəsiz bir dərə gördüm,
Hönkürüb ağlamaq istədim.
Bir masa axtardım dirsəklənməyə,
Bir qələm axtardım ürəklənməyə.
Masa göstərdilər daşdan yonulu,
Ən nadir, ən ağır ağacdan yonulu,
İstəsəm çiynimə çay bağlardılar
İlham almağa
İstəsəm sinəmə ay bağlardılar,
İlham almağa
Qorxdum: bu aləmə qəlbim susana,
O nəm bucaqdakı dostum qısqana.
Dağlar da ərkimdən inciməz yəqin,
Qayalar masamdan min yol gözəldir.
Yastı qayalara masam deyənin
İlhamı bəlkə də hellənc düzəldir.
Mənim yazı masam -- arı pətəyim,
Özüm də, fikrim də min el dolaşır.
Mənim söz çiçəyim, duyğu çiçəyim,
Onda mayalaşır, onda ballaşır.
Şuşa, avqust, 1970
|
|
