 |
|
|
VƏDİNDƏN SƏNƏCƏN
Bu ümid səhrası nə gen, nə uzun...
O məni səsləyən ilğım -- suya bax!
Bəlkə də o dartıb bu yolumuzu
Dəli bir uçruma tuşlandıracaq.
Bilən olmayacaq nə idi dərdim,
Duyan olmayacaq bunu dərindən:
Vədindən sənəcən yol nə qədərdi --
Anlaya bilmədim vədələrindən...
1970
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
