 |
|
|
EŞQİMİN FƏSİLLƏRİ
(Nəğmə)
Harda qaldı o günlər?
Eşiqimin ilk baharı?
Günəşə mənzil alan
Məhəbbət duyğuları...
Göy sənindi, yer mənim,
Arzumuzdan yelkənim...
Dan yeri sən, nuru mən
Sevgi adlı ölkənin...
İşığı qəlbimizdən
Aldı sevda yayı da.
O sünbüllü düzlərə
Bəlkə bir də qayıdaq.
Bulaq başı kölgəli...
Sular daşır - el gəlir.
Bulaq eşqi qurumaz,
Hər gözdə bir göl gəlir.
O payız yarpaqları
Nələr, nələr demədi.
Vədə gələn yollara
Xəzan gələr, demədi.
Heyva sarı, nar qızıl;
Üzü gülər nar qızın.
Eyvanına gün düşməz
Qəlbi sınıq, yarsızın.
Sənin qışın yazlıdı.
Məni o qışdan soruş.
Xatirə yollarına
Yağan yağışdan soruş.
Harda qaldı o günlər?
Eşqimin ilk baharı!..
Günəşə mənzil alan
Məhəbbət duyğuları.
Oktyabr, 1973
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
