*
**
Səni tanımadım...
Adicə libasda,
Adicə yerişdə
Sənlikdən çıxmışdın...
Bəs sabah?
Bu adi yerişdən doysan,
Gündüzü başına qoysan,
Belinə bağlasan gecəni...
Beləcə saxlasan gündüzü,
Beləcə saxlasan gecəni...
Ey həyat, sən bizi
Mənəmlik tozundan saxla...
Məst olan başları
Arabir hövkələ, hövkələ, torpaqla...
1972
|
|
