YUXU
Qəribə bir yuxu gördüm bu gecə mən,
Qopub qaçmaq istəsəm də
bu gecədən,
Bacarmadım.
Gördüm məni dəfn eləyir
beş-on adam.
Mən özüm də
məzarımın kənarında dayanmışam.
Deyirlər ki, mənə buyur:
“Düş, ölç görək qəbrini bir!”
Sevinirəm:
nə işıqlı, nə genişdir!
Heç olmayıb bu dəsgahda evim mənim.
Kimdir, belə sevib məni?!
Bir xısıltı eşidirəm:
-- Mən qazmışam, mən qazmışam
Seçəmmirəm, kimsən axı,
-- Mən -- xəyanət dostunam ki,
tanımadın?
-- Tanımadın!..
Birdən məni boğur hirsim;
Qışqırıram: - “Özü qazıb, özü girsin!”
Harayıma küləkləri çağırıram,
Mərd əllərdən kürəkləri
çağırıram.
“Gəlin, gəlin: dəfn eləyək bu iblisi”.
O, qeyb olur, yoxa çıxır səsi-izi.
Yüyürürəm dalısınca:
“Hey, qoymayın onu qaça!”
Ayılıram, sevinirəm: ölməmişəm...
Ölməmişəm... ey dostlarım, siz arxayın...
Yox, dostlarım,
Xəyanəti yuxuda da yaxalayın.
Fevral, 1971
|
|
