NƏNƏMİN NAĞILI
Bu gün bir düzəndən keçirdi yolum,
Küləkdi bələdçim, qumdu sağ-solum.
Arıq bir dəvəyə gözüm ilişdi,
Nənəmin nağılı yadıma düşdü...
Nənəm deyərdi ki, "zaman gələcək.
Bütün adamlara iman gələcək.
Hər sözdən, kəlamdan şəkər süzəcək,
Hər gözdən, baxışdan gövhər süzəcək;
Bitəcək düzlərdə süd ağacları,
Bitəcək düzlərdə söz ağacları,
Qızıl yumurtalar qatarbaqatar,
Qızıl xoruzların banında apar..."
Nağıllar dəmində olmazdı dərdim.
Nağıllar dəmində ulduz dilərdim;
Nənəm deyərdi ki, "bir vaxt gələcək:
Ulduzlar özləri qonaq gələcək,
Hansını istəsən seçərsən onda..."
Nənəmin bu şirin nağıllarında
Nə isə, nə vaxtsa gələrdi elə.
Bəs nə vaxt? - soruşsam, gülərdi elə,
Deyərdi: "nə vaxtsa qum göyərəcək,
Dəvənin quyruğu yerə dəyəcək,
Bütün istəyinə yetəcək insan..."
Elə o vaxtdan
Küləklər belə ki, sovurur qumu,
Belə ki, kəsilir dəvə ulqumu
Dünyada nə qumluq, nə dəvə qalar,
Nə də, nə də ki,
Nənəyə inanan bir nəvə qalar.
Dekabr, 1969
|
|
