|     |     |  
 
         
   
 

MƏMMƏD ARAZLI GÜNLƏRİM
GÜLXANIM FƏTƏLİ QIZI

SƏNƏTDƏ SON MƏNZİL OLMUR
PUBLİSİSTİK YAZILAR VƏ MÜSAHİBƏLƏR

MƏN ÖZÜM BİLİRƏM NƏÇİYƏM NƏYƏM
HAQQINDA YAZILMIŞ MƏQALƏLƏR
 
BİR QƏBİR YANINDA

Birdən elə bil ki,
            bir səs  eşitdim,
Bilmədim mənası: alqış, ya qarğış.
Bayaqdan üstündə oturduğum daş
Sən demə,bir uçuq məzar daşıymış.

Diksinib ayrıldım dalğınlığımdan,
Gördüm ki, bir çiçək üzümə baxır.
Bir istək boylanıb yer lağımından
Həmsöhbət istəyir Xəyyamsayağı.

Nə vaxtsa eləcə çiçəkmişəm mən,
Nə vaxtsa beləcə insanmış o da.
Çiçəklər insanın təbəssümündən,
Daşlar qəzəbindən göyərir orda.

Hardasa özündən ayrılır insan,
Nə vaxtsa qayıdır,
                        tökülən dolur.
Fəqət nə əbədi ayrılığından,
Nə də dönüşündən xəbəri olur.

Şuşa, avqust, 1970

 
Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.
Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil
Başqa cür desək,  sənətkar insan  da dağlar kimidir.
Şair doğmalığı, şair yadlığı!
Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki,
Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram.
Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?...
Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası



free counters
Copyright© 2009 Saytı hazırladılar:
İdeya: İradə Tuncay
Dizayner: Nizami Allahyarov
Operatorlar: Mehriban Cəfərova, Gülər İsmayılova, Vüsalə Babayeva
Korrektor: Şamxal Şəbiyev
Site by: azDesign.ws