 |
|
|
PUŞKİNƏ
Necə deyim: ölümünün yüz əlli ili?..
Sənin əlin tətikdədir yüz əlli ildi.
Çox xırdalar bərk ayaqda qeybə çəkilir,
Böyük dərdlə vuruşana böyük deyildi.
Səndən keçdi Rusiyaya atılan güllə,
Namərd bilir: xalq ürəyi- şair ürəyi!
Ölümsüzdür açıq-aşkar açılan güllə,
Qara həsəd gizli-gizli yeyir ürəyi.
Hər xəyanət uçurumundan bir tale alsaq,
Min gecəmiz,
Min küçəmiz çıraqban olar.
Məncə, şair qüruruna daş atan alçaq
Anasına-bacısına kəm baxan olar.
Sənin səsin: "Hər zamanda zamandan qorun
Qalır pislər yaddaşında, pis illər ölmür!
Bir Dantesə bəsdi bircə hörümçək toru,
Çətin odur-qatil ölür, qatillər ölmür".
İndi qatil min donludu,
Bir donlu deyil.
İndi "ağıl daşqınından" qatil artmada.
İndi qatil atlı deyil,
Faytonlu deyil,
İndi qatil ulduzlara kəmənd atmada!
Şair səsi el səsinə allahdan yaxın,
Hər diri söz, hər incə dil bir inci
zərrə.
Nəsiminin qürubunu görsəydin, yəqin
Sən birinci namizəddin ikinci yerə.
Yenə şair güllələyir görünməz əllər,
Yenə səsi səs göyərdir Nerudaların,
Taxıl əkir, un ələyir fənd bilməz
əllər,
Yenə əllər ətəyində - yağışın, qarın.
Ölməzliyi ucaldana ölməz deyilir:
Qibtəçini kindi boğan,
Kindi öldürən.
Gəl geriyə varaqlayaq yüz əlli ili,
Qatil, görək kimdi ölən, kimdi
öldürən!..
1987.
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
