QALIR HƏLƏ
Ustad Şəhriyara
Dönən döndü, yenən yendi dönməzliyə, Doğru yolun nərdivanı qalır hələ. Bəy deyiləm, söz hökmündə, Atabəyəm, Ər olmaza ər divanım qalır hələ.
Dərdlə yarış meydanı da əlimdədir, Dərdlə güləş meydanı da əlimdədir. Dərdə atəş meydanı da əlimdədir, Ehtiyatda söz meydanım qalır hələ.
Bir ölkə var- özü boyda bir körükdür, Həqiqəti dil ucuna hörüklüdür. Çoxu zülmət suvağını söküb, gülür, Heydər babam, Savalanım qalır hələ.
Mən bir elin, bir vicdanın köləsiyəm, Göy uçulsa, torpaq ölsə, öləsiyəm. Nə zamansa Nəsimini görəsiyəm, Bu inamım, bu gümanım qalır hələ.
Öz əlinlə qala qursan öz adına Əcəl səni qoya bilməz sapandına. Qəfil düşsəm bir sevdanın kəməndinə... Qaynar təbim, qaynar qanım qalır hələ.
Yüyənsizdi çoxumuzun mənəmliyi, Adilikdə dahiliyə dönəmliyi. Başımızda bu məstliyin, bu dəmliyin Boz dumanı, toz-dumanı qalır hələ.
Məmməd Araz, əzilsən də əzim-əzim Araz boyu meh olmazsan bircə əsim. Ürəyindən ürəklərə köçüləsi Nur daşqını, Nuh tufanı qalır hələ.
Oktyabr 1987.
|
|