 |
|
|
KƏNDLƏ ŞƏHƏR ARASINDA
Məndən əvvəl bu məzmunda yazılmış bir şerə nəzirə.
Ömrüm keçdi
Kəndlə şəhər arasında.
Bulud əkdim, sel üyütdüm,
Xeyirlə şər arasında.
Tikə tutdum, loğma uddum,
Balla zəhər arasında,
Çox ağ üzü qara gördüm,
Ağ qəndillər arasında.
Ömrüm keçdi
Kəndlə şəhər arasında...
Düşünürəm bu dünyada
İtən nəyim, qalan nəyim...
Kəndliyəmsə,
Nə atım var, nə inəyim.
Şır-şır axan bulağım yox,
Allı-güllü yaylağım yox.
Şəhərliyəm,
Elə dəmli bir cağım yox,
Elə əlvan otağım yox...
Ömrüm keçdi
Kəndlə şəhər arasında...
Asfalt üstdə "beş-daş" atdım,
Çox "qərcimə-daş" oynadım,
"Beş-daş" atdım,
Beş daş uddum.
"Təkmi-cütdə" təklik uddum.
Yaxşı yalan demək uddum,
Yaxşı yalan yemək uddum.
Ömrüm keçdi kəndlə şəhər arasında.
Cəhrəli, nehrəli
Alaçıqlar gördüm.
Eldən elə qaçırılmış
Qaçaqlar gördüm.
Boylu-buxunlu alçaqlar gördüm.
Gəzdim işıq dəyirmanı
Kəndlə şəhər arasında.
Yük daşıdım
Sözlə bəşər arasında.
Xətainin ayağına
At yolladım
Payızla yaz arasında.
Səttarxana heykəl yondum,
Kürlə Araz arasında.
Ömrüm keçdi,
Qələm-dəryaz arasında,
Hələ get-gəl qurtarmayıb
Bu dünyayla
Məmməd Araz arasında.
18-19 mart, 1988.
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
