 |
|
|
ŞƏRQİN ÇAĞIRIŞI
Bu gün yenə qoca Şərqin
Çağırışını eşidirəm.
Bu gün Böyük Səhra kimi
Od içində yanır sinəm...
Bu gün elə coşuram ki...
Ağ Nil nədir, Göy Nil
nədir,
Neçə dəniz, neçə ümman,
Sanki mənim qəlbimdədir.
Qəlbim qara daş deyildir,
Bəşər dinə, mən lal olam,
Port-Səidə alov yağa,
Mən evimdə xoşhal olam.
Yox, Nil üstə yağan
mərmi
Yağır mənim otağıma.
Qoca Şərqin çağrış səsi
Gəlir yenə qulağıma...
Deyir hava, deyir torpaq,
Ey Şərq oğlu, ayağa qalx!
Səs verirəm bu səsə mən,
Səsim atəş, sözüm mərmi...
Gurşad yağıb sel qopanda
Şəlalələr kiriyərmi?
Bu gün Böyük Səhra kimi
Od içində yanır sinəm.
Bu gün yenə qoca Şərqin
Nidasını eşidirəm.
Səs verirəm bu səsə mən.
Çək əlini, çək Misirdən!
Hansı ərəb kreyseri
L-Manşında lövbər salıb?
Hansı Misir təyyarəsi
Alp üstündə qanad çalıb?
Hansı Misir balıqçısı
De, Senaya tor atmışdır.
Hansı ərəb, hansı lordu
Yuxusundan oyatmışdır?
Orda xurma əkməmisən,
Orda ehram tikməmisən.
Ağ çalmalı fəllahla bir
Orda şəhər salmamısan.
Axı Süveyş çəkiləndə
Bir damla tər
salmamısan.
Bəs nəyin var Afrikada
Avropalı, ey qəsbkar?
Misirlinin atanıza-
babanıza
Söylə görüm borcumu var?
Yetər Şərqə soxuldunuz,
Şərq çörəyi yeyə-yeyə!
Yetər ərəb nefti ilə
Təyyarəniz qalxdı göyə!
Çək əlini, çək Misirdən
Bəsdir atəş, bəsdir hədə.
O, sənə diz çökdürəcək
Səma Yerlə birləşsə də!
1956.
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
