 |
|
|
SƏN
Kimsə gözlərində gizlənib sənin,
Kiminsə adı var dodaqlarında.
Duyuram səsinin, gülüşlərinin
Qalır sədası da qulaqlarında.
Ürəkdən gəlməyən gülüşün, sözün
Başqa bir ürəyə yamansın niyə?
Mən səni öpəndə yumulur gözün,
Yumulur, o məni görməsin deyə.
Onu da görəndə yaxşı mənəmmi?
Bir əldə biz iki qədəhik, nəyik?
Yoxsa aramızda bir tikə kimi
Sənin taleyini bölüşməliyik?
Hüdudsuz bir sevda səmasında sən
Peykini tapmazsan bu cazibənlə.
İki planetin arasında sən
Fırlanan bir peykə bənzərsən belə.
1965
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
