 |
|
|
BAHAR GƏLİB
Bahar gəlib yurdumuza.
Sular dilli,
Çöllər güləş,
Göylər qızıl.
Təbiətin
nur xonçalı,
Gül qonçalı
Gəlin qızı --
Bahar gəlib.
Duyğulara səhər yeli --
Bahar gəlib.
Səhərlərə duyğu seli --
Bahar gəlib.
Zirvələrin ağ donunun
Saplarını çəkən bahar.
Buludların ətəyini
Üfüqlərin dağ çiyninə
tikən bahar.
Quzulamış ömürləri
Mehvərindən sökən bahar.
Yer üzünə yaşıl toxum
əkən bahar.
Elə bil ki, qəlbimizdə
Fikirlər də,
Sevinclər də,
Gülüşlər də yaşıl donlu.
Yaşıl ağac yanındakı,
Yaşıl yamac yanındakı
Açıq,
Gizli
Görüşlər də yaşıl donlu.
Budaqlarda topa quşlar,
Yaxınlarda, uzaqlarda
Topa quşlar --
Uçan nəğmə topaları.
Dərələrin boğazında
Bir-birini
Qucan nəğmə topaları.
Yeni-yeni təməl daşlı
Ağ binalar --
Şəhərimin göbələyi.
Körpələrin qəhqəhəsi
Bağ-bağatın kəpənəyi.
Kür kükrəyir,
Araz axır --
Düzlərimin nur zolağı.
Göllərimdən günəş doğur,
Çöllərimə günəş yağır.
Elə bil ki, böyüyərək
Muğan olur günəş boyda.
Elə bil ki, kiçiklərək
Günəş olur Muğan boyda.
Azərbaycan torpağı da
cahan boyda.
Bahar gəlib.
Yer üzünün
hələ gizli sazağı var.
Hələ vəhşi dərələrin
Həqiqəti xortumlayıb
Udmağı var.
Bahar gəlib
Zülmətlərə,
Sazaqlara qənim bahar.
Gözəlliyə yasaqlara
qənim bahar.
Yer üzünə
Əbədilik səpiləsi
Yaşıl, mavi dənim bahar.
1968
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
