OKEANIN O TAYINA MƏKTUB
Cənablar, indi siz yuxuda olarsız.
Mən indicə yuxudan qalxdım.
Yuxumda Sənəm qarı
Cücələrinə dən verirdi.
Bir ana sərçə də qoşulub onlara
Balasına yem verirdi.
Hardansa qırğıların
Bir azğını, bir sərsəmi
Şığıyıb aldı sərçəni.
Demə, bu, sonuncu ovuymuş qırğının,
Başlanıb meşə ölümü,
Meymun qırğını, fil qırğını.
Pələnglər, şirlər suya qaçırdı,
Balıqlar, delfinlər quruya.
Su qalxırdı qurudan qoruna,
Yer qalxırdı, özünü sudan qoruya.
Yanğın söndürən qarışqalardı.
Onların özü də yanırdı,
Bircə budağı qalmış palıddan
Qoca meymun sallanıb,
Haray çəkir:
"İnsan meşəyə qayıdır,
Özündən əvvəl odunu,
Silahını göndərib.
Bu, ayrı bir insandır,
Bizim ulu babaların
Çılpaq nəvələri deyil,
Onlar meşədə ağac qırırdı,
Bunlar meşəni bütün qırır.
Meşə yoxdur,
torpaq yanır indi.
Onlar harada yaşayasıdılar.
Kül üçün dünyanı yandırdılar,
Nə vaxtsa kül daşıyasıdılar..."
Bağışlayın, cənablar,
Yuxu tərsinə yozulur.
Meşələr yerinə
Şəhərləri qoysaq düz olur.
Heyvanlar insanlardır -
Fili, meymunu - kişi;
Balığı, delfini - qadın;
Bu vəhşi yanğına uşaqları necə qatım?
Onlar cücəni tanıyır,
Qırğını tanıyır,
Sərçəni, qarğanı tanıyır,
Atomu, neytronu tanımır.
Onlara necə deyək:
Sabahınızı dəfnə hazır olun,
Burulğana düşməyə,
Suda boğulmağa,
Odda soyunmağa hazır olun.
Onlara nə deyək?
Bu bəlaya nə ad verək? -
Vəhşi seldi deyək,
Qızmış tufandı, deyək?
İki başlı əjdaha,
Quduz canavardı deyək?
Uşaqlara nə deyək?
Nə nağıl danışaq?
Deyək nəvəsiz insanların
Od qırğınıdır neytron?!
Nəfəssiz insanların gələcək nəslə
Qayğısıdır neytron?
Bu necə nağıldır?
Bu nə şeytan,
Bu, nə cin ağlı,
Bu, ancaq
Başı üstə yeriyən insanın ağlıdır;
Bunu ancaq gücə hamilə olmuş
Harın kəllə düşünər,
Harın kəllə yalnız!
Ölümə "haça verməyə"
Yeni məcəllə düşünər!
Cənablar, güc hələ hünər deyil,
Çoxluq böyüklük,
Azlıq kiçiklik deyil.
Yeni ölüm dəbini
Yeni qəlibə köçürmək,
Gah Şərqə yollamaq,
Gah da Qərbə köçürmək,
Dünyanın hökmünü daraltmaq,
"Yeni dünya yaratmaq"
Ölümün özünə iftiradır?
Bu bəhərli ölümü əvvəl
Öz bağınızda əkin,
Qaralardan alıb ağartdığınız
Doğma torpağınızda əkin,
Atanızın, babanızın qəbrinə yaxın yerdə,
Çayınız, bulağınız,
Gülüşünüz axan yerdə.
Bəşərin adətində
Ölümdən bəxşiş olmur,
Ölüm havaya hopanda,
Yağışa, buza dönəndə
Daha qorxu, təşviş olmur.
Onda hamı siyirmə qılınc olur,
Donmaz suya dönür,
Əriməz tunc olur.
Yeri başına çevirir,
Göyü əyninə geyir;
Onda insan od olub
od yeyir.
Onda havalanmış ölkənin
Təkərləri gəzir havada.
Onda
Bir ovuc Amerika verilir
Kolumba Avropada;
Daha burda delfin bağırtısı,
Meymun harayı yoxdur,
Açıq qənimə qarşı
Açıq qəzəb durur.
Burda daha qarşıdurma,
Geri dönmə yoxdur...
Pitsunda, 1981
|
|
